Door Machteld op
Was het grootspraak? In de nieuwsbrief van april hadden we best een grote mond. Ja ja. Die mevrouw van de NS kon wel zeggen dat het 'eigenlijk niet mogelijk was'. Nou, dat zullen we dan nog we eens zien! My Way heeft haar zinnen gezet op een treinreis naar - en door Zwitserland. Dus...
Het werd een fantastische treinreis. Maar die begon in Zürich en niet in Arnhem zoals bedoeld. Zelfs voor de Zwitsers was het af en toe wat veel gevraagd: met vijf rolstoelen in 180 seconden van perron 2 naar perron 6... Iets meer tijd was beter geweest. Ach. Op een gegeven moment voel je dat je een team bent, kom je in de reis-flow en lukt alles. Dan neem je wel eens een gok. En het lukte.
Om te begrijpen hoe goed het Zwitserse treinsysteem werkt, leg ik graag het begrip 'Halt auf verlangen' uit. Dat betekent dat er een station is, maar dat de trein daar alleen stopt als iemand op een knop heeft gedrukt. Halt auf verlangen. En zelfs daar, op een plek waar slechts een verdwaalde mountainbiker en wandelaar in de verte te zien zijn, kunnen we zelfstandig de trein in en uit.
We hebben in treinen van in alle soorten, maten en bouwjaren gereisd. Zelfs de bus moest geprobeerd worden. We hebben de route van de Bernina Express en Glacier Express gereden in een gereserveerde coupe. Geen gedrang bij het raam. We konden vaak zelfstandig in- en uitstappen. Eén keer stapten we uit met een grote sprong op de kiezels waar de rails op ligt. Niet precies volgens het (spoor)boekje, maar toen we erbij vertelden dat we eruit moesten omdat daar onze raft klaar lag, maakten principes ruimte voor bereidwilligheid. We voelden ons begrepen. Want we vragen niet om drempelloos te mogen reizen. We vragen om vervoerd te mogen worden, ook als het in- en uitstappen er bij ons iets anders uitziet.
Beste mevrouw van de NS. U had gelijk. Het bleek nu inderdaad niet mogelijk internationaal te reizen met onze groep. Op de trajecten van de Nightjet gaan honderden passagiers per dag heen en weer. Er is plek voor 1 rolstoel per keer. Uw directeur sloot zijn laatste mail af met de opmerking "We vertrouwen erop dat u met de groep een mogelijkheid vindt om de reis als gepland te maken". Tsja. Als de NS nee zegt, dan kennen we helaas weinig alternatieven. Dat heet een monopolie positie. Het werd een rolstoelbus
èn een vurig verlangen om bij onze volgende Zwitserlandreis wèl met de trein te gaan. We gaan er graag met u over in gesprek, meneer de directeur. Of meneer de Minister.